Wout van Aert beschrijft “het dieptepunt van mijn carrière” – de pijnlijke redenen achter zijn bekentenis

Wout van Aert beschrijft “het dieptepunt van mijn carrière” – de pijnlijke redenen achter zijn bekentenis

Meerdere valpartijen, zelf toegegeven tactische fouten, blessures en mentale uitputting—dit is het dieptepunt van zijn carrière, zo noemt Wout van Aert (30), Belgisch toprenner van Visma–Lease a Bike, zijn huidige situatie. Hier lees je waarom.

1. Een seizoen overschaduwd door pijnlijke fouten

Tijdens Dwars door Vlaanderen in april had Van Aert een uitgelezen kans om te winnen. Team Jumbo–Visma had het perfect voorbereid, maar het liep mis: Van Aert kreeg krampen, viel terug, en werd verslagen door Neilson Powless. Achteraf was hij hard voor zichzelf:

> “Ik nam de beslissing om voor de sprint te gaan… Ik kreeg volledig de kramp. … Voor één keer dacht ik aan mezelf… dat is niet wie ik ben, dus ik ben enorm teleurgesteld.”
(bron: idlprocycling.com)

 

Hij voegde eraan toe: “Ik ging tegen mijn eigen gevoel in,” en gaf toe dat zijn beslissing het plan van het team onderuit haalde. “Ik ben volledig verantwoordelijk.” Die woorden benadrukken de diepte van zijn spijt.

Doorheen de voorjaarsklassiekers van 2025 bleef die beslissing hem achtervolgen—een misrekening geboren uit wanhoop en prestatiedruk. “Ik ben mijn sprint kwijt… Ik wou dat ik wist waarom,” zei hij eerder. Niet alleen verloor hij koersen, hij verloor ook het vertrouwen in zijn afmakerscapaciteit.

2. Valpartijen, blessures en mentale littekens

Het bleef niet bij die ene fout. Van Aerts seizoen—en zijn gemoed—werden zwaar op de proef gesteld door een reeks valpartijen in 2024 en 2025.

Tijdens Dwars door Vlaanderen 2024 liep hij bij een zware valpartij gebroken ribben, een sleutelbeenbreuk en een gebroken borstbeen op. “Ik zat misschien in de beste vorm ooit voor die val,” zei hij, “maar dat maakte in één klap een einde aan het eerste deel van mijn seizoen.”

In de Vuelta a España 2024 ging hij opnieuw onderuit in een afdaling en moest hij opgeven. “Ik had de energie niet meer om opnieuw van nul te beginnen. Dat was een heel moeilijke periode.”

Volgens ploegleiders was Van Aert “getekend” door de crashes en “soms bang” tijdens wedstrijden—een teken van het mentale litteken dat hij eraan overhield.

Zelf gaf hij toe: “Het is moeilijk om te zeggen dat je fietst voor het plezier” als je constant vecht tegen pijn en revalidatie.

3. Tactische misstappen en verlies van zelfvertrouwen

Hoewel hij zijn vorm in het najaar van 2024 terugvond—met etappezeges en de bergtrui in de Vuelta—zei Van Aert dat de aaneenschakeling van fouten en blessures zijn vertrouwen ondermijnde. “Ik heb fouten gemaakt, was ongeconcentreerd en had een gebrek aan vertrouwen. We werken eraan,” verklaarde hij.

Zijn woorden na Dwars door Vlaanderen waren veelzeggend: het conflict tussen zelfvertrouwen en teamdiscipline liet hem geïsoleerd achter. Hij gaf zichzelf de schuld voor een “rampzalige” beslissing.

4. Pleidooi voor hervorming: veiligheid, snelheid en sprintgeweld

Van Aert beperkte zich niet tot kritiek op zichzelf—hij kaartte ook de veiligheidscultuur in de sport aan. Hij pleitte voor beperkingen op de verzetten (aantal tandwielen) om de topsnelheden te verlagen en het risico op zware valpartijen te verminderen. “Beperk het aantal versnellingen om deze sport veiliger te maken… één kleine fout kan een val veroorzaken.”

Deze uitspraken weerspiegelen geen negativiteit, maar een vastberadenheid om anderen te beschermen tegen wat hij zelf meemaakte. Zijn oproep tot regelgeving toont een renner die niet alleen worstelt met zijn instinct, maar ook met de fysieke risico’s van de topsport.

5. Druk, leeftijd en prestatiedruk

Op zijn 30e staat Van Aert op een kruispunt. Hij voelt de druk—van zijn ploeg, sponsors en natie—om monumenten zoals de Ronde van Vlaanderen en Parijs‑Roubaix te winnen. Maar 2025 leverde vooral ereplaatsen op, geen overwinningen. En dat frustreert hem.

Hij zei zelf dat de innerlijke druk te hoog werd: hij “duwde koppig door” in Waregem omdat hij “die overwinning nodig had.”

Zijn trainer, Mathieu Heijboer, gaf extra context: “Van Aert is mentaal gegroeid… maar soms was hij echt bang na die valpartijen.”

6. Komt er nog een wederopstanding?

Toch zijn er ook lichtpuntjes:

Hij werd vierde in Omloop Het Nieuwsblad en probeerde Remco Evenepoel te lossen op de laatste helling van de Brabantse Pijl—een teken dat hij nog steeds vecht.

In de Vuelta van 2024 boekte hij drie overwinningen: een sprint in Castelo Branco, een solorit naar Baiona, én hij won de bergtrui.

Hij legt de focus opnieuw op teamwork in plaats van individuele glorie, een les uit zijn pijnlijke sprintbeslissing in Waregem.

In januari zei hij: “Ik droom ervan om binnen een jaar te kunnen terugkijken op een overwinning in de Ronde van Vlaanderen of Parijs‑Roubaix.”

—

Waarom is dit Van Aerts dieptepunt?

Opgestapeld trauma: meerdere zware valpartijen, fysiek én mentaal slopend.

Zelf veroorzaakte fouten: openlijk schuld bekennen aan tactische fouten die hem én zijn team schaadden.

Intense druk: leeftijd, publieke verwachtingen, sponsors—alles drukt zwaar op zijn schouders.

Identiteitscrisis: twijfels over zijn sprint, angst waar vroeger moed zat, en zelfs vragen over de veiligheid van de sport.

Potentieel keerpunt: als hij dit overwint, kan dit zijn sterkste comeback ooit worden.

 

—

Tot slot

Wout van Aerts uitspraak dat dit “het dieptepunt van mijn carrière” is, is geen drama—het is de realiteit van een atleet op fysieke topvorm, maar mentaal in crisis.

Na een solo-beslissing in Waregem die tot kramp en nederlaag leidde, na crashes die zijn lichaam en hoofd tekenden, en met een innerlijke stem die zijn instincten in twijfel trekt—staat hij voor een kruispunt.

Maar hij blijft een vechter. Hij is dezelfde renner die in de Vuelta zijn tegenstanders vernederde, die blijft opstaan, en die nu zelfs de sport veiliger wil maken.

Als Van Aert zich hier weet door te knokken, keert hij misschien terug—sterker, bedachtzamer, en met meer respect dan ooit. Of dat genoeg is om Flanders of Roubaix te winnen? Dat zal de toekomst uitwijzen.

Maar dit dal zou zomaar het begin kunnen zijn van zijn grootste prestatie.

—

Woordenaantal: ~910 woorden

Laat het me weten als je er een kortere versie, een kopie voor een krant of een versie voor sociale media van wil.