Frustratie alom dankzij Van Aert: “Zat jankend in z’n wiel”

Thijs Zonneveld hangt voor de tweede keer in zijn carrière de fiets aan de haak. De 44-jarige Nederlander, die op 27-jarige leeftijd al eens stopte als profrenner, zag de sport de afgelopen jaren stevig veranderen.

“Toen ik twee jaar terug een contract tekende bij BEAT Cycling, een ploeg uit de derde profdivisie, had ik drie doelen. Het plezier inhalen dat ik in een vorig wielerleven was vergeten te beleven, zien wat er sportief nog te halen was als ouwe lul, én als journalist zelf ervaren hoe de sport de afgelopen decennia is veranderd,” vertelde hij bij het AD. 

Zonneveld zette enkele puike resultaten neer, vooral in het gravelracen. Hij mocht zelfs deelnemen aan de bekende Gravel Unbound met de absolute wereldtop. Daar besefte hij echter dat de sport compleet veranderd was. “Het was bij tijd en wijlen smullen, een plekje op de eerste rij.”

“Ik zat jankend in het wiel bij Wout van Aert op het WK Gravel; ik hoorde Mathieu van der Poel langs zoeven in de Scheldeprijs en verloor een millimetersprintje van Tim Merlier—al gebiedt de eerlijkheid dat ik er wel bij moet vermelden dat dat vooral was omdat hij bijna door een quad van zijn strandfiets werd gereden.”

Gevar

Volgens de Nederlander is het gravelracen, net als het wegwielrennen, heel wat gevaarlijker geworden. “In koers en op training, ook al omdat de openbare weg drukker is geworden. Meer verkeersmeubilair, meer auto’s, meer bestuurders die een grafhekel hebben aan wielrenners.”

Toch blikt Zonneveld tevreden terug op zijn tweede passage als profrenner. “Het was een voorrecht om ver boven mijn veertigste nog te mogen leven voor mijn sport. Dus aan al die renners waarmee en waartegen ik reed: Dank dat opa mee mocht,” besloot hij.